تبیین ابعاد توسعه پایدار در شهرهای منتج از تجمیع چند روستا نمونه موردی: شهر مهریز

تحقق توسعه پایدار در هر محیط با نگاهی نظام¬ مند، هماهنگ و چند بعدی به پارامترهای اقتصادی، اجتماعی و بوم شناختی امکان ¬پذیر است. توسعه¬ پایدار شهری در ایران در بخش¬های¬ تجهیز و مدیریت منابع، اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی با چالش¬های جدی رو به¬ رو است. از آنجا که برنامه¬ریزی¬های کنونی بدون توجه به مزیت-های نسبی هر منطقه و به صورت بخشی و از بالا به پایین، همسان¬نگر و مخرب صورت می¬گیرد، این نوشتار کوشیده است با تحلیل وضعیت کنونی جامعه¬ی شهری ایران، به منظور رفع کاستی¬ها و کمبودها، به معرفی پیشنهاداتی اثربخش برای توسعه¬ پایدار شهری بپردازد. هدف از این پژوهش آگاهی از وضعیت پایداری در شهر مهریز می¬باشد. با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی به بررسی توسعه پایدار با ابعاد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی پرداخته شد. پس از استخراج پارامترهای ابعاد توسعه پایدار برای تعیین ضریب اهمیت هر یک از معیارها و زیرمعیارها از تکنیک امتیازدهی سلسله مراتبی دلفی فازی بهره¬گیری و نیز از روش سلسله مراتبی جهت رتبه¬بندی هریک از محلات شهر مهریز استفاده شد. رتبه بندی محله¬های مهریز حاکی از آن است که محله منگاباد پایدارترین محله و محله¬های بغدادآباد و استهریج به ترتیب در اولویت¬های بعدی قرار دارند و محله مهرپادین و مزویرآباد ناپایدارترین محله¬ها نسبت به دیگر محلات مهریز می¬باشند. نتایج نهایی حاصل از بررسی¬های صورت گرفته نشان داد که پایداری در محله¬های مهریز با توجه به ابعاد مختلف توسعه پایدار متفاوت است و محله¬هایی که در اطراف هسته روستایی توسعه یافته¬اند و باغات و فضاهای سبز بیشتری دارند پایدارترند.